- przypasać (się)
- przypasać (się) {{/stl_13}}{{stl_7}}ZOB. przypasywać (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
przypasać (się)
Look at other dictionaries:
przypasywać się – przypasać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przymocowywać się do czegoś pasem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przed startem pasażerowie przypasywali się do foteli. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przypasać — dk IX, przypasaćpaszę, przypasaćpaszesz, przypasaćpasz, przypasaćał, przypasaćany przypasywać ndk VIIIa, przypasaćsuję, przypasaćsujesz, przypasaćsuj, przypasaćywał, przypasaćywany «przypiąć coś do paska, umocować coś za pomocą paska w talii;… … Słownik języka polskiego
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
fartuch — m III, D. a; lm M. y 1. «okrycie ochronne wkładane przy pracy» Fartuch płócienny, skórzany, ceratowy. Fartuch szkolny, lekarski. Włożyć, przypasać fartuch. Zdjąć, odpasać fartuch. ◊ Trzymać się czyjegoś (matczynego) fartucha «być pod wpływem… … Słownik języka polskiego
topór — m IV, D. topórpora, Ms. topórporze; lm M. topórpory «narzędzie składające się ze stalowego żeleźca o szerokim ostrzu, osadzonego na drewnianym trzonku, używane do ścinania, rąbania czegoś, dawniej też jako broń obuchowa» Topór rzeźnicki,… … Słownik języka polskiego
